هو

شرایط بهره‌گیری از دنیا  

در روایتی از پیامبر گرامی(ص) آمده است که فرمود: «اعظم الناس هما المومن یهتم بامردنیاه و امر آخرته» بزرگ‌ترین مردم نسبت به هدف‌گیری‌هایش، مومنی است که هم نسبت به امر دنیایش اهتمام و کوشش دارد و هم نسبت به آخرتش، یا در روایت دیگر از امام هفتم می‌فرماید: «اجعلو ا لانفسکم خطا من الدنیا باعطائها ما تشتهی من الحلال و ما لایثلم المروه و مالاسرف فیه» برای نفس‌های خود حظی از دنیا قرار دهید و آن چیزی که نفوس شما به آن مایل است را به آن عطا کنید؛ اما با سه قید! یک «من الحلال» اینکه حلال باشد (و افسار گسیخته نباشد) دو «مالایثلم المروه» اینکه درخواست نفس، مشروع و معقول باشد و سه «و مالاسرف فیه» در آن زیاده‌روی هم نکنید. در ادامه حضرت فرمود: «بهره‌گیری مشروع و معقول از امور مادی دنیایی برای نفس یک نوع کمک جستن برای امور دین محسوب می‌شود. از ما نیست کسی که دنیایش را برای دین و دینش را برای دنیا ترک کند.‌(1)

در روایتی حضرت لقمان به فرزندش گفت: «نه آن طور وارد دنیا شو که به آخرتت زیان بزند و نه آن‌طور دنیا را ترک کن که سربار دیگران شوی» (2)

1- بحارالانوار، ج 75 ص 321

2- همان، ج 70، ص 124